Beeldverhaal geheim van de gucci koffer

Beeldverhaal Het geheim van de Gucci-koffer

Een aantal foto's heeft een link naar extra materiaal, zoals YouTubes. Copyright foto's: Salzburg Landesarchiv, Nationaal Archief Den Haag, Burg Burghausen, Österreichische Nationalbibliothek, Nicola Perscheid, Sebastiaan ter Burg & Wikimedia Commons

Comtesse Margarethe Henckel von Donnersmarck in 1899. Ze is 28 en leeft bij Königshütte, Opper-Silezië in paleis Siemianowicz. Ze is katholiek, en behoort tot de Habsburgse aristocratie.	De familie Von Donnersmarck heeft een katholieke en een protestantse tak. Beide bezitten in Silezië een aantal kolenmijnen en hoogovens.
Na een jeugd in paleis Siemianowicz, werd paleis Krowiarki, het ouderlijk huis van Margarethe.	De ouders van Margarethe hebben ieder een enorm vermogen geërfd.
Margarethe houdt van tekenen en lekker eten.	Margarethe gaat zelden op reis. Ze stuurt haar moeder dagelijks briefjes als ze afwezig is.
Op haar 29e gaat ze met haar zus naar Abbazia (nu Kroatisch Opatija)	In villa Rosalia, Abbazia (een huis van haar grootmoeder) ontmoet ze in 1900 Sándor Szapáry, een Hongaarse graaf en commandant van de huzaren aan het Weense hof van koning/keizer Franz Josef.
Sándor Szapáry leeft in Wenen, maar komt uit Pressburg (nu Bratislava)	Margarethe Henckel von Donnersmarck & Sándor Szapáry voorjaar 1900
Graaf Hans Wilczek, jachtvriend van Sándor, speelde een rol bij hun ontmoeting. Hij woont in Wenen, maar heeft ook een kasteel in de Lungau.	Graaf en gravin Szapáry met alle bruiloftsgasten voor paleis Krowiarki. Bij het diner wordt Puligny Montrachet geserveerd en als dessert is er ananas uit de verwarmde kassen. Direct hierna vertrekken ze naar de Lungau.
Na hun huwelijk beginnen Sandor en Margarethe een kasteel te bouwen bij Ramingstein in de Lungau, Oostenrijk, vlakbij de ruïne van een middeleeuwse toren. Ze maken gebruik van vakmensen uit de buurt. De Lungau is een jachtgebied.	Sándor overlijdt in 1904, Margit staat er alleen voor, met twee kleine kinderen: Béla en Jolanta. Haar kasteel is niet af.
Intussen heeft haar vader een derde paleis gebouwd in Silezië: Brynek. Het bestaat nog steeds. Het was de eerste bosbouwschool in Polen.	Met aquarellen laat Margarethe aan haar architect zien hoe haar kasteel afgebouwd moet worden. Het tegenovergestelde van Brynek.
De weduwe Szapáry gebruikt haar fortuin niet alleen voor het verfraaien van haar kasteel maar ook om de Lungau welvarender te maken.	Margit laat een lagere school bouwen voor de kinderen van Ramingstein.
Het enorme fortuin van de broers Hugo II, Lazarus en Artur (vlnr) Henckel von Donnersmarck vermindert snel, zeker na WOI. Lazarus is een voorvader van Florian Henckel von Donnersmarck, de cineast (Das Leben der Anderen).	De protestantse tak van de familie wordt steeds welvarender. Guido werd de op twee na rijkste mannen van Duitsland (hij moest Krupp en Thurn & Taxis voor laten gaan). Hij was een womanizer.
Dit is Hotel Païva aan de Champs Elysées, een door Guido gefinancierde stadsvilla van de minnares en latere echtgenote van Guido Henckel von Donnersmarck.	De eerste vrouw van Guido Henckel von Donnersmarck, Blanche, liet Hotel Païva bouwen, waarbij ze aan tal van kunstenaars opdrachten gaf. Haar tweede bouwproject was Neu Neudeck in Silezië, een klein Versailles.
Blanche werd tussen 1848 en 1860 bekend als La Païva, een van de grootste courtisanes van Parijs. De 14e Earl van Derby was een van haar aanbidders. Daarna ontmoette ze Guido.	In Finstergrün verzamelt Margit in de jaren voor de Eerste Wereldoorlog 14e en 15e eeuwse kunstvoorwerpen, zoals deze fantasie-olifant.
Bruidskisten, tafels, stoelen en kasten vullen steeds meer ruimtes van Finstergrün.	Margit Szapáry verliest in WO I veel geld door Oostenrijkse oorlogsobligaties te kopen. Maar er is nog iets over van haar fortuin.
De in 1918 teruggekeerde Lungauer soldaten steunt Margit Szapary door boerderijen voor ze te kopen, zodat hun families in hun levensonderhoud kunnen voorzien.	Als Margit geldzorgen krijgt, maakt ze van haar museale huis een pension. Er komen veel Engelse dames die houden van de 'gothic' sfeer van kasteel Finstergrün.
Als katholieke monarchistische aristocraat sympathiseert Margit in de jaren 30 met de Standenstaat.	Maar ze schrijft ook een artikel in de Engelse Spectator met een waarschuwing tegen de agressie van Duitsland.
De Engelse Isabel du Cane uit Fittleworth, Sussex is sinds de jaren 20 hecht bevriend met Margit. Zij lokt Engelse pensiongasten naar Finstergrün, zoals haar nichtje Rosemary Murray. Die waardeerde de anti-nazi sfeer in het kasteel.	Minister-President Schuschnigg bezoekt in 1937 de Lungau. Hij overnacht in Finstergrün. Bij de Anschluss in 1938 wordt hij door Hitler naar Oranienburg gestuurd.
De dochter van Margit, Jolanta, werd jeugd-verpleegkundige. Ze studeerde in Engeland, trouwde niet en bleef bij haar moeder wonen. Ze verzamelt ansichtkaarten.	Hermann Göring is vanaf zijn 5e jaar elke vakantie in kasteel Mauterndorf bij zijn peetvader in de Lungau.
Göring bewondert de volgens hem 'Germaanse' inrichting van Finstergrün, en wil een hemelbed 'kopen' van Margarethe.	Margarethe verlaat haar kasteel een maand vóór de Anschluss en reist naar Boedapest en Merano. Zo voorkomt ze dat ze mee moet stemmen bij het referendum over de Anschluss.
Göring maakt direct na de Anschluss een triomftocht door de Lungau. Drie weken later stuurt hij Margit een telegram. Hij wil Finstergrün bezoeken. Margit is er niet, antwoordt Jolanta.	Göring is zijn jachthuis, Carinhall, aan het inrichten. Germaans.
Margit heeft een hypotheek genomen op Finstergrün. Göring zet de bank onder druk om haar die snel te laten aflossen. Ze besluit een veilinghuis te benaderen.	Margit veilt nu haar héle inboedel, en snijdt Göring de pas af. Niet lang daarna overlijdt ze, voorjaar 1943. De Lungau loopt uit om 'hun' Gräfin te begraven.
Margits kinderen, Béla en Jolanta, erven het kasteel. Ze verkopen het in 1972 aan het christelijk jeugdwerk van Oostenrijk.	Béla Szapáry is na de vroege dood van zijn vader vanaf zijn 6e in het Hongaarse Pressburg opgevoed, bij familie. Hij leeft daarna tot 1944 als verzekeringsagent in Boedapest. Bij het eind van de oorlog vlucht hij naar Finstergrün.
Béla Szapáry trouwt in 1942 met barones Ursula von Richthofen. Ze is de weduwe van de Nederlandse ambassadeur in Berlijn, Peking en Boedapest, baron de Vos van Steenwijk. Haar moeder, Wally, had een villa in Potsdam waar ze veel feesten organiseerde in de jaren dertig. De Gestapo had er afluisterapparatuur geïnstalleerd.	De dochter van Ursula en Béla, Yvonne, trouwt op 18.4.1966 in Den Haag met prins Karl von Hessen. Half vorstelijk Europa is aanwezig op het feest in de bescheiden villa. Prins Philip staat helemaal links, haar ouders rechts.
Karl von Hessen's vader Christoph was een medewerker van Göring. Hij leidde de FA en was piloot. Karls' moeder Sophia is de zus van Prins Philip.	Yvonne en Karl von Hessen gaan zijn voorouderlijk slot Friedrichshof beheren. Dat werd een luxe golf-hotel nadat het een tijd het hoofdkwartier voor de Amerikanen was na 1945.
Finstergrün is vanaf de jaren '70 een vakantieoord voor christelijke jongeren gebleven.	Als moeder Ursula is overleden, ruimt de familie de zolder op. Deze koffer belandt in 2004 bij Sotheby's Amsterdam. Er zaten een paar verhalen in.
Bij de koffer hoorden albums met beschreven ansichtkaarten. Zo startte een reis door 150 jaar Europa.	Het hemelbed werd bij de veiling van 1941 gekocht door Dr. Kreisel voor Burg Burghausen in München. Daar staat het tot op de dag van vandaag.

Comtesse Margarethe Henckel von Donnersmarck in 1899. Ze is 28 en leeft bij Königshütte, Opper-Silezië in paleis Siemianowicz. Ze is katholiek, en behoort tot de Habsburgse aristocratie.

De familie Von Donnersmarck heeft een katholieke en een protestantse tak. Beide bezitten in Silezië een aantal kolenmijnen en hoogovens.

Na een jeugd in paleis Siemianowicz, werd paleis Krowiarki, het ouderlijk huis van Margarethe.

De ouders van Margarethe hebben ieder een enorm vermogen geërfd.

Margarethe houdt van tekenen en lekker eten.

Margarethe gaat zelden op reis. Ze stuurt haar moeder dagelijks briefjes als ze afwezig is.

Op haar 29e gaat ze met haar zus naar Abbazia (nu Kroatisch Opatija)

In villa Rosalia, Abbazia (een huis van haar grootmoeder) ontmoet ze in 1900 Sándor Szapáry, een Hongaarse graaf en commandant van de huzaren aan het Weense hof van koning/keizer Franz Josef.

Sándor Szapáry leeft in Wenen, maar komt uit Pressburg (nu Bratislava)

Margarethe Henckel von Donnersmarck & Sándor Szapáry voorjaar 1900

Graaf Hans Wilczek, jachtvriend van Sándor, speelde een rol bij hun ontmoeting. Hij woont in Wenen, maar heeft ook een kasteel in de Lungau.

Graaf en gravin Szapáry met alle bruiloftsgasten voor paleis Krowiarki. Bij het diner wordt Puligny Montrachet geserveerd en als dessert is er ananas uit de verwarmde kassen. Direct hierna vertrekken ze naar de Lungau.

Na hun huwelijk beginnen Sandor en Margarethe een kasteel te bouwen bij Ramingstein in de Lungau, Oostenrijk, vlakbij de ruïne van een middeleeuwse toren. Ze maken gebruik van vakmensen uit de buurt. De Lungau is een jachtgebied.

Sándor overlijdt in 1904, Margit staat er alleen voor, met twee kleine kinderen: Béla en Jolanta. Haar kasteel is niet af.

Intussen heeft haar vader een derde paleis gebouwd in Silezië: Brynek. Het bestaat nog steeds. Het was de eerste bosbouwschool in Polen.

Met aquarellen laat Margarethe aan haar architect zien hoe haar kasteel afgebouwd moet worden. Het tegenovergestelde van Brynek.

De weduwe Szapáry gebruikt haar fortuin niet alleen voor het verfraaien van haar kasteel maar ook om de Lungau welvarender te maken.

Margit laat een lagere school bouwen voor de kinderen van Ramingstein.

Het enorme fortuin van de broers Hugo II, Lazarus en Artur (vlnr) Henckel von Donnersmarck vermindert snel, zeker na WOI. Lazarus is een voorvader van Florian Henckel von Donnersmarck, de cineast (Das Leben der Anderen).

De protestantse tak van de familie wordt steeds welvarender. Guido werd de op twee na rijkste mannen van Duitsland (hij moest Krupp en Thurn & Taxis voor laten gaan). Hij was een womanizer.

Dit is Hotel Païva aan de Champs Elysées, een door Guido gefinancierde stadsvilla van de minnares en latere echtgenote van Guido Henckel von Donnersmarck.

De eerste vrouw van Guido Henckel von Donnersmarck, Blanche, liet Hotel Païva bouwen, waarbij ze aan tal van kunstenaars opdrachten gaf. Haar tweede bouwproject was Neu Neudeck in Silezië, een klein Versailles.

Blanche werd tussen 1848 en 1860 bekend als La Païva, een van de grootste courtisanes van Parijs. De 14e Earl van Derby was een van haar aanbidders. Daarna ontmoette ze Guido.

In Finstergrün verzamelt Margit in de jaren voor de Eerste Wereldoorlog 14e en 15e eeuwse kunstvoorwerpen, zoals deze fantasie-olifant.

Bruidskisten, tafels, stoelen en kasten vullen steeds meer ruimtes van Finstergrün.

Margit Szapáry verliest in WO I veel geld door Oostenrijkse oorlogsobligaties te kopen. Maar er is nog iets over van haar fortuin.

De in 1918 teruggekeerde Lungauer soldaten steunt Margit Szapary door boerderijen voor ze te kopen, zodat hun families in hun levensonderhoud kunnen voorzien.

Als Margit geldzorgen krijgt, maakt ze van haar museale huis een pension. Er komen veel Engelse dames die houden van de 'gothic' sfeer van kasteel Finstergrün.

Als katholieke monarchistische aristocraat sympathiseert Margit in de jaren 30 met de Standenstaat.

Maar ze schrijft ook een artikel in de Engelse Spectator met een waarschuwing tegen de agressie van Duitsland.

De Engelse Isabel du Cane uit Fittleworth, Sussex is sinds de jaren 20 hecht bevriend met Margit. Zij lokt Engelse pensiongasten naar Finstergrün, zoals haar nichtje Rosemary Murray. Die waardeerde de anti-nazi sfeer in het kasteel.

Minister-President Schuschnigg bezoekt in 1937 de Lungau. Hij overnacht in Finstergrün. Bij de Anschluss in 1938 wordt hij door Hitler naar Oranienburg gestuurd.

De dochter van Margit, Jolanta, werd jeugd-verpleegkundige. Ze studeerde in Engeland, trouwde niet en bleef bij haar moeder wonen. Ze verzamelt ansichtkaarten.

Hermann Göring is vanaf zijn 5e jaar elke vakantie in kasteel Mauterndorf bij zijn peetvader in de Lungau.

Göring bewondert de volgens hem 'Germaanse' inrichting van Finstergrün, en wil een hemelbed 'kopen' van Margarethe.

Margarethe verlaat haar kasteel een maand vóór de Anschluss en reist naar Boedapest en Merano. Zo voorkomt ze dat ze mee moet stemmen bij het referendum over de Anschluss.

Göring maakt direct na de Anschluss een triomftocht door de Lungau. Drie weken later stuurt hij Margit een telegram. Hij wil Finstergrün bezoeken. Margit is er niet, antwoordt Jolanta.

Göring is zijn jachthuis, Carinhall, aan het inrichten. Germaans.

Margit heeft een hypotheek genomen op Finstergrün. Göring zet de bank onder druk om haar die snel te laten aflossen. Ze besluit een veilinghuis te benaderen.

Margit veilt nu haar héle inboedel, en snijdt Göring de pas af. Niet lang daarna overlijdt ze, voorjaar 1943. De Lungau loopt uit om 'hun' Gräfin te begraven.

Margits kinderen, Béla en Jolanta, erven het kasteel. Ze verkopen het in 1972 aan het christelijk jeugdwerk van Oostenrijk.

Béla Szapáry is na de vroege dood van zijn vader vanaf zijn 6e in het Hongaarse Pressburg opgevoed, bij familie. Hij leeft daarna tot 1944 als verzekeringsagent in Boedapest. Bij het eind van de oorlog vlucht hij naar Finstergrün.

De dochter van Ursula en Béla, Yvonne, trouwt op 18.4.1966 in Den Haag met prins Karl von Hessen. Half vorstelijk Europa is aanwezig op het feest in de bescheiden villa. Prins Philip staat helemaal links, haar ouders rechts.

Karl von Hessen's vader Christoph was een medewerker van Göring. Hij leidde de FA en was piloot. Karls' moeder Sophia is de zus van Prins Philip.

Yvonne en Karl von Hessen gaan zijn voorouderlijk slot Friedrichshof beheren. Dat werd een luxe golf-hotel nadat het een tijd het hoofdkwartier voor de Amerikanen was na 1945.

Finstergrün is vanaf de jaren '70 een vakantieoord voor christelijke jongeren gebleven.

Als moeder Ursula is overleden, ruimt de familie de zolder op. Deze koffer belandt in 2004 bij Sotheby's Amsterdam. Er zaten een paar verhalen in.

Bij de koffer hoorden albums met beschreven ansichtkaarten. Zo startte een reis door 150 jaar Europa.

Het hemelbed werd bij de veiling van 1941 gekocht door Dr. Kreisel voor Burg Burghausen in München. Daar staat het tot op de dag van vandaag.